प्रिय ! म चाहन्छु प्रभाती किरणसँगै मेरो हर बिहानी तिम्रो प्रेमबाट शुरु होस् अनि …

खै कहाँबाट शुरु गरौं ? जहाँ प्रत्येक शब्द शब्दहरु प्रेमिल भावहरु बनेर गलामा अड्किन्छन्, यो छाती चिरिन्छ, मुटु भक्कानिन्छ, अनायासै समुन्द्रको भेलसरी आँखाबाट अविरल अश्रुधारा बग्न थाल्दछन् । अनि सम्बोधन गर्ने कुनै शब्दनै पाउँदिन । पुनः एकोहोरो तिम्रो यादमा हराईरहन्छु तव स्वचालित यन्त्रझैं धाराबाहिक रुपमा तिम्रो लागि केही न केही लेखिरहन्छु । अन्ततः कोरा कागजमा कलमको सहायता मेरा यी कोमल हातहरु थर्थराउँदै पवित्र प्रेमको ईतिहास लेख्न अगाडि बढ्दछन् ।

जब जब तिम्रो याद आउँछ तब तिम्रो फेसबूक, इमो र फोन नगरी रहन सक्दिन । जसबाट मेरो शरीरमा एक किसिमको ऊर्जा पैदा हुन्छ । भावनामा बगेर तिमी सीत जतिजति बोल्दै जान्छु उतिउति भावुक बन्दै जान्छु । शायद भावुकतामा बग्दा बग्दै प्रत्युउत्तरमा तिम्रो लागीपनि केही नगरी बस्न सक्दिन । यदी गलत भएमा एक अन्जान साथी सम्झेर माफ गरिदनु ल ?

मानिसको जीवनको सबभन्दा ठुलो पुँजी रहेछ प्रेम । प्रेम पवित्र हृदयको अन्तर्घुलन रहेछ । प्रेमको परिभाषा न त लेखेर नै लेखिंदो रहेछ, नत जोखेर जोखिंदो रहेछ,न त मासेर नै मासिंदो रहेछ, न त प्रेम गरेर नै थाकिंदो रहेछ । प्रेमको अभावमा जो सुकैको जीवनपनि मृततुल्य बन्दो रहेछ । प्रेममा कति ठुलो शक्ति हुँदोरहेछ मैले पहिलोचोटि अनुभव गरेँ ।

जीवनरुपी यात्रामा आएका आरोह अवरोह बिच सङ्घर्ष गर्दा गर्दा थाकेर लखतरान परिसकेको थिएँ । सुनेको थिएँ कालो अँधेरी रातलाई चिरेर उज्यालोको जन्म अवश्य हुनेछ । यो भनाई जुनदिन सार्थक भएर छोड्यो त्यो दिन इन्टरनेट फेशबुक बाट हामी दुई बिचको दुरी नजिंकिदै गयो । कठिन यात्रा र डरलाग्दो असफलताका वावजुद भिडमा हराइरहेको यात्री झैँ रुमल्लिईरहेको मेरो अनिश्चित गन्तव्यको दौरानमा मैले तिमीलाई पाएँ । एक अदृष्य साथीको रूपमा । मलाई ढुङ्गा खोज्दा देउता मिले झैँ भयो । जसबाट मैले प्रेमरुपी सहयोगी जीवन जिउने सकारात्मक ऊर्जा पाएँ ।

प्रिय ! म तिमीलाई अगाध प्रेम गर्छु !! साँच्चै म तिमीलाई आजाद पन्छी झैँ खुल्ला आकाशमा उन्मुक्त भाव लिएर प्राकृतिक सुन्दरताको बोध र ऋतुहरुको दृष्टि आँखामा राख्दै सागरजस्तो स्वच्छ, शान्त, निश्चल अनि पवित्र हृदयले प्रेम गर्ने हिम्मत गर्छु । प्रेमिल जीवनमा यथार्थताको पछ्यौरी ओढेर, ओठभरि उषाको रंगिन लाली पोतेर हर्ष र हृदयदेखिको मुस्कान यत्रतत्र पोखेर मन मस्तिष्कै देखि म तिमीलाई निःशब्द प्रेम गर्छु । कहिल्यै नओइलाउने दूबो र मखमली फुलजस्तै, कहिल्यै नबदलिने बिहानीको सूर्यजस्तै, साँझपख बहने शीतल पवनजस्तै, कहिल्यै नमेटिने समयको गतिजस्तै अनन्त अनन्तकालसम्म प्रेम गर्छु । त्यसैले तिम्रो पवित्र प्रेमको प्रस्ताव र जुन तारालाई साक्षी राखेर मैलेपनि तिमीलाई निःशर्त प्रेम गर्न थालेँ । जसरी मेघले पानी सँग, नदीले सागर सँग, धरतीले क्षितिज सँग, जुनले घामसँग गरेको हुन्छ ।

अन्ततः हामी दुई बिचको प्रेम गहिरिंदै गयो । मायाको पवित्र अदालतमा ती सब कुराको आज सम्म कुनै जरुरत नै परेन । बिश्वासै विश्वासमा आजसम्म हामी दुईको माया प्रेम टिकीरहेको छ ।

भनिन्छ, पवित्र मायामा आस्था हुन्छ, विश्वास हुन्छ, त्याग हुन्छ, तपस्या हुन्छ, बलिदान अनि समर्पण हुन्छ । साँचो प्रेममा प्राप्ति हुँदैन ।

मलाई विश्वास छ तिमीले पनि मलाई उत्तिकै प्रेम गर्नेछौ । भगवानसँग मेरो यही प्रार्थना छ कि हामी दुई बिचको प्रेम नल दमयन्ती, लैला मजनु, जुलियट रोमियो, हिर राँझाको पवित्र प्रेम झैँ युगयुग बाँचिरहोस् । न कि रातमा झर्ने शीतको थोपाजस्तो सूर्योदय हुनासाथ क्षणभरमै विलीन हुने वा क्षणिक बासनाको आगोमा परि भस्महुने नहोस्, । हाम्रो प्रेम दुईदिने रंगमञ्चको खेलजस्तो नबनोस्, पश्चिमी शैलीको नक्कल गरी मनाईने प्रणय दिवसको अवसरमा प्रेमीले किनेको रातो गुलाब झैँ दुईचार दिनमा पत्र पत्र झरेर सुक्ने साथै रङ्ग उडेकोे झैँ रंगहिन नबनोस् ।

आस्था, विश्वास, त्याग, तपस्या, बलिदान अनि समर्पण नै साँचो प्रेमको वास्तविक अर्थ हो । यथार्थमा हामी बिचको प्रेम यसरी नै झाँङ्गीदै गइरहेको छ । ‘मानिसको जीवन परिवर्तन गर्न धन होइन मन र प्रेरणा नै काफी छ’ यो उक्ती तिमीले चरितार्थ गरेर देखायौ । तिम्रो र मेरो प्रेमको कुनै प्रमाण छैन । न त कानुनी रूपमा हामी दुई वैवाहिक बन्धनमा बाँधिएका छौँ । मात्र तिम्रो कागजरुपी फोटो फेसबुकको वालमा दिनदिनै हेर्ने गर्दछु ।

गोरो सुन्दर अनुहार, चौडा छाती, आकर्षक व्यक्तित्व ! लुक्स, हाईट पनि भने जस्तै, आहा ! कुनै सपनाको राजकुमार जस्तो । तिम्रो फोटो मेरो ल्यापटप र ट्याबलेटको वाल पेपरको रूपमा सजाएर राखेको छु । जुन चौबिसै घण्टा मेरो साथमा हुन्छ । तिम्रो तस्बिर हेर्न साथ मख्ख पर्दछु । मेरो शरीरमा एक किसिमको सकारात्मक ऊर्जा प्रवाह हुन्छ । जीवनका हर बिम्ब र प्रतिबिम्बहरुमा तिम्रो प्रतिरुपमात्र देख्छु अनि हर्षले भावविभोर हुन्छु ।

हर दिन हर रात प्रेम दहमा आफूलाई पौडिरहेको पाउँछु । प्रिय ! म चाहन्छु प्रभाती किरणसँगै मेरोे हर बिहानी तिम्रो प्रेमबाट शुरु होस् अनि आशा गर्छु मेरोे सन्ध्याको अन्त्य तिम्रो प्रेमबाट नै होस् ।

म तिमीलाई अगाध प्रेम गर्छु !! साँच्चै म तिमीलाई आजाद पन्छी झैँ खुल्ला आकाशमा उन्मुक्त भाव लिएर प्राकृतिक सुन्दरताको बोध र ऋतुहरुको दृष्टि आँखामा राख्दै सागरजस्तो स्वच्छ, शान्त, निश्चल अनि पवित्र हृदयले प्रेम गर्ने हिम्मत गर्छु ।

प्रेमिल जीवनमा यथार्थताको पछ्यौरी ओढेर, ओठभरि उषाको रंगिन लाली पोतेर हर्ष र हृदयदेखिको मुस्कान यत्रतत्र पोखेर मन मस्तिष्कैदेखि म तिमीलाई निस्शब्द प्रेम गर्छु । कहिल्यै नओइलाउने दूबो र मखमली फुलजस्तै, कहिल्यै नबदलिने बिहानीको सूर्यजस्तै, साँझपख बहने शीतल पवन जस्तै, कहिल्यै नमेटिने समयको गतिजस्तै अनन्त अनन्तकाल सम्म प्रेम गर्छु ।